NOSTALXIA

Se o meu país e as cousas doutra edade

foran comigo como dentro as levo,

veríase a magarza e máis o trevo

xurdiren das regañas da cidade.

 

Se o meu país de clara lonxedade

viñera canda min como alto o enlevo,

a fonte amargue en que por veces bebo

recobraría un saibo que se evade.

 

Se o meu país de abertas chás que o vento

coma cabalo toleirán gallopa

viñera canda min a esta cidade,

 

ben puidera gozar un viño lento

que enchería de luz a miña copa

en troques do tristén e da saudade.

 

Darío Xohán Cabana